STOP POŻAROM TRAW

Negatywne skutki wypalania traw

– dym pochodzący z wypalania jest bardzo niebezpieczny – zatruwa atmosferę, utrudnia poruszanie się po drogach kierowcom, gesty dym ogranicza widoczność, w wyniku czego dochodzi do wielu wypadków i kolizji.

– śmierć ptactwa w płomieniach oraz niszczenie miejsc lęgowych wielu gatunków ptaków gnieżdżących się na ziemi lub w strefie krzewów;

– śmierć pszczół i trzmieli, utrudnienie oblatywania przez nie łąk i pól. Powoduje to zmniejszenie liczby zapylonych kwiatów, a w konsekwencji obniżenie plonów;

– płomienie bezpośrednio i pośrednio prowadzą do śmierci zwierzyny łownej m.in. bażantów, kuropatw, zajęcy a nawet saren – zwierzęta giną w płomieniach i mają zniszczone miejsca bytowania;

– w płomieniach lub na skutek podwyższonej temperatury ginie wiele pożytecznych zwierząt kręgowych: płazy, ssaki oraz wiele pożytecznych zwierząt bezkręgowych m.in dżdżownice, pająki, wije, owady;

– nawet jednorazowe wypalanie, obniża wartość plonów o 5-8%, pogarsza się skład botaniczny siana. Naukowcy twierdzą, że po takim pseudo-użyźniającym zabiegu ziemia potrzebuje kilku lat, by dawać takie plony, jak przed pożarem;

– zniszczeniu ulega warstwa próchnicy, a wraz z nią bogaty świat mikroorganizmów (bakterie, grzyby) niezbędny do utrzymywania równowagi biologicznej życia mikroorganizmów w biocenozie łąkowo- pastwiskowej;

– podczas pożaru rośnie temperatura w glebie. Jeśli na powierzchni panuje temperatura ok 438 st C to na głębokości 3 cm temperatura wynosi 25,6 st C, a na głębokości 7 cm – 17 st. C. Taka nagła zmiana temperatury może powodować zagładę zwierząt glebowych niezbędnych do wytwarzania próchnicy;

– w skutek wypalania traw, słomy powstają groźne pożary: zabudowań wiejskich, lasów stogów i składowisk płodów rolnych;

I najważniejsze – giną ludzie!!

Odpowiedzialność prawna – wypalanie traw

Ustawa z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody. (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079 z późn. zm.)
Zgodnie z art. 45 ustawy „zabrania się wypalania roślinności na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych lub w strefie oczeretów i trzcin”.
Art. 59. „Kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie oczeretów lub trzcin podlega karze aresztu lub grzywny”.

Wypalania traw zabrania też:

Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r. Nr 56, poz. 679 z późn. zm.).
Jej art. 30 ust. 3 pkt 3 mówi, że „w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
1. rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego
2. korzystania z otwartego płomienia
3. wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Dodatkowe sankcje zagrażają osobom, które doprowadziły do czyjejś śmierci lub powstania strat materialnych.

Kary za wypalanie traw, łąk i nieużytków.

Artykuł 59 rozdziału 8 ustawy o ochronie przyrody mówi, że „kto wypala roślinność na łąkach, pastwiskach, nieużytkach, rowach, pasach przydrożnych, szlakach kolejowych, w strefie oczeretów i trzcin, podlega karze aresztu lub grzywny”.
Według art. 82, § 1 Kodeksu wykroczeń nr 6, poz. 29 (ustawy z dnia 20 maja 1971 r. z nowelizacjami do 1995 r.) mówi, że za wykroczenie tego typu grozi kara aresztu, grzywny lub nagany. Natomiast art. 24, § 1 w związku z art. 82 mówi jasno:
„…grzywnę wymierza się w wysokości od 5 zł do 500 zł, chyba że ustawa stanowi inaczej”.

 

PREZENTACJA

Materiały promocyjne